Ποιος είναι ο Ryan Germick που κρύβεται πίσω από τις κινούμενες εικόνες στην οθόνη μας.
Πόσα γνωρίζετε για τα 105α γενέθλια του Μομοφούκου Άντο; Ή για το φεστιβάλ Dragon Boat Festival, την τελευταία ημέρα του καναδικού σεντ ή για τον Φρέντι Μέρκουρι;
Οι πιθανότητες να έχετε διαβάσει κάτι για όλα αυτά είναι πολλές, ειδικά αν χρησιμοποιείτε ως μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο το Google.
Κι αυτό χάρη στα περίφημα… Doodles της Google!
Σχεδιασμένα για να τιμούν τη μνήμη ενός συγκεκριμένου προσώπου, γεγονότος ή ορόσημου, τα Doodles της Google έχουν εξελιχθεί από απλές εικόνες-ζωγραφιές σε πλήρως τρισδιάστατα παιχνίδια και δημιουργικές εμπειρίες για τους χρήστες.
Ποιος όμως «κρύβεται» πίσω από όλα αυτά;
Ο Ryan Germick είναι ο επικεφαλής της ομάδας Google Doodle, η έδρα της οποίας είναι στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Καλιφόρνια.
Ο ίδιος επιβλέπει 10 καλλιτέχνες που εργάζονται εκεί και συνεργάζεται με τέσσερις μηχανικούς και δύο παραγωγούς, οι οποίοι συντονίζουν τη δουλειά ακόμη 100 και πλέον ανθρώπων σε όλον τον κόσμο, καθώς επίσης διασφαλίζει ότι η διαδικασία δημιουργίας του κάθε Doodle λειτουργεί όσο το δυνατόν πιο ομαλά.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, ο Ryan από μικρό παιδί αγαπούσε τις τέχνες και τα κόμικς. Σπούδασε εικονογράφηση και δημιουργική γραφή στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια (αρχές του 2000) πέρασε αρκετούς μήνες στη νότια Ινδία ζωγραφίζοντας και παρακολουθώντας μαθήματα remedial Tamil. Εκεί δημιούργησε και την πρώτη του ιστοσελίδα, για να μοιράζεται φωτογραφίες με τους φίλους και την οικογένειά του.
«Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα τη δύναμη της τεχνολογίας. Όλα αυτά ήταν προτού μπουν στη ζωή μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το Flickr» είπε ο ίδιος μιλώντας στη δημοσιογράφο Rhiannon Williams της βρετανικής εφημερίδας The Telegraph. «Άγνωστοι σε μένα, όχι μόνο οι φίλοι και οι συγγενείς μου, έβλεπαν το site μου και μου έστελναν μηνύματα. Τότε άναψε ένα λαμπάκι στο μυαλό μου».
«Ήμουν ο πιο φλώρος που υπήρχε στο σχολείο και για μένα, ένας υπολογιστής ήταν απλά ένα ακόμη εργαλείο για να κάνω κάτι ενδιαφέρον με αυτό» εξομολογήθηκε και συνέχισε: «Όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη είχα ένα μικροσκοπικό δωμάτιο και δεν υπήρχε χώρος για τις ζωγραφιές μου και άλλα πράγματα. Ο υπολογιστής ήταν ένας πολύ αποτελεσματικός χώρος για να εργάζομαι και έμαθα ότι μπορούσες να συνδεθείς με τον κόσμο μέσω του διαδικτύου και η δύναμη αυτού ήταν ότι μπορούσες να δημιουργήσεις κάτι και να το μοιραστείς με όλον τον κόσμο. Ίσως σήμερα να είναι κάτι που το θεωρούμε δεδομένο, όμως εκείνη την εποχή ήταν κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα συναρπαστικό. Ήταν μια τρομερή εποχή για να ζεις και να δημιουργείς».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας...